Welkom bij de milieustraat...
Door: De Goudse juf
Blijf op de hoogte en volg Ellen
24 Augustus 2019 | Nederland, Gouda
De milieustraat noteert mijn kenteken. Misschien tot straks ja...
Ik ben bezig met 'ontspullen', maar mijn huis wordt steeds voller; dozen, kratten, manden enz. Niet van mezelf, maar van de nieuwe bewoners.
Van kaasschaaf tot voetbalschoenen en van tandenborstel tot boormachine.
N en M hopen donderdag te trouwen. Zij zijn bezig om hun inboedels over te brengen naar mijn 'kleine' huis. Hoe voller mijn huis wordt, hoe meer zin ik krijg om te vertrekken.
De andere kant van het verhaal is dat je ook veel mensen achter je moet laten. Dat is niet fijn! Gelukkig weet ik dat de contacten blijven, ook al is dat even meer op afstand.
De eerste koffer is gevuld. De weegschaal gaf aan dat het ruim boven de 100 was. Gelukkig was deze bijgeboekt en mag daarom ook wat meer wegen dan gewoonlijk.
In de koffer heb ik twee bijzondere dingen; een bakje met 'voor de kinderen in Albanië' op het etiket en een theeglas. De eerste kreeg ik bij het afscheid op de Joh. Calvijnschool in Sliedrecht van één van de jongens uit mijn klas.
De tweede lijkt me duidelijk. Als ik in Durrës bij 'mijn' huis kom, heb ik in ieder geval iets wat wel bekend is; mijn theeglas. Ik hoop dat de pure chocolade, die ik erin heb gestoken, na een week nog eetbaar is.
De volgende keer dat ik hier wat typ, zal dat in Durrës zijn. Deze stad ligt in Albanië. Dus niet Bali of Nigeria;-). Dat de mensen het eerste doorvertellen kan ik nog iets begrijpen (Albanië of Bali), maar Nigeria lijkt er echt niet op.
Voor mij maakt het niet zoveel uit; je laat alle dingen die vertrouwd zijn achter je en je gaat tijdelijk wonen/werken in een ander land. Dat geeft ook wel wat onzekerheid. Hoe vind ik het wonen in een ander land? Hoe bevalt het lesgeven aan een 'kleine' klas? Zal het huis ook echt mijn thuis worden in die periode?
Ik hoop dat het een mooie tijd zal zijn. Aan het warme welkom van de andere 'ZGG-ers' zal het in ieder geval niet liggen. Ik kijk er naar uit om hen te ontmoeten!
Tot ziens Achterwillenseweg 12! Ik hoop tot in februari!
Ik ben bezig met 'ontspullen', maar mijn huis wordt steeds voller; dozen, kratten, manden enz. Niet van mezelf, maar van de nieuwe bewoners.
Van kaasschaaf tot voetbalschoenen en van tandenborstel tot boormachine.
N en M hopen donderdag te trouwen. Zij zijn bezig om hun inboedels over te brengen naar mijn 'kleine' huis. Hoe voller mijn huis wordt, hoe meer zin ik krijg om te vertrekken.
De andere kant van het verhaal is dat je ook veel mensen achter je moet laten. Dat is niet fijn! Gelukkig weet ik dat de contacten blijven, ook al is dat even meer op afstand.
De eerste koffer is gevuld. De weegschaal gaf aan dat het ruim boven de 100 was. Gelukkig was deze bijgeboekt en mag daarom ook wat meer wegen dan gewoonlijk.
In de koffer heb ik twee bijzondere dingen; een bakje met 'voor de kinderen in Albanië' op het etiket en een theeglas. De eerste kreeg ik bij het afscheid op de Joh. Calvijnschool in Sliedrecht van één van de jongens uit mijn klas.
De tweede lijkt me duidelijk. Als ik in Durrës bij 'mijn' huis kom, heb ik in ieder geval iets wat wel bekend is; mijn theeglas. Ik hoop dat de pure chocolade, die ik erin heb gestoken, na een week nog eetbaar is.
De volgende keer dat ik hier wat typ, zal dat in Durrës zijn. Deze stad ligt in Albanië. Dus niet Bali of Nigeria;-). Dat de mensen het eerste doorvertellen kan ik nog iets begrijpen (Albanië of Bali), maar Nigeria lijkt er echt niet op.
Voor mij maakt het niet zoveel uit; je laat alle dingen die vertrouwd zijn achter je en je gaat tijdelijk wonen/werken in een ander land. Dat geeft ook wel wat onzekerheid. Hoe vind ik het wonen in een ander land? Hoe bevalt het lesgeven aan een 'kleine' klas? Zal het huis ook echt mijn thuis worden in die periode?
Ik hoop dat het een mooie tijd zal zijn. Aan het warme welkom van de andere 'ZGG-ers' zal het in ieder geval niet liggen. Ik kijk er naar uit om hen te ontmoeten!
Tot ziens Achterwillenseweg 12! Ik hoop tot in februari!
-
26 Augustus 2019 - 07:54
Hanneke:
Ha Ellen,
Dank voor je tip om hier je belevenissen te kunnen volgen! Wat leuk om te lezen hoe je voorbereidingen in steeds verdergevorderd stadium komen. Goed om te horen dat je je in elk geval heel welkom voelt in Bali, oh nee, Albanië, whaha. En het wonen en werken in een ander land gaat vast en zeker goedkomen, daar zijn al je voorgangers tot op heden het bewijs van.
Succes met de laatste stappen op weg naar vertrek!
Hartelijke groet,
Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
