Eerste kennismaking Albanië
Door: De Goudse juf
Blijf op de hoogte en volg Ellen
03 Augustus 2019 | Nederland, Aagtekerke
‘De eerste kennismaking met een levend wezen* uit Albanië is goed verlopen. We spraken zelfs dezelfde taal. Dat belooft wat!’
Het ene moment is Albanië een land waar je (bijna) nooit van hebt gehoord en het volgende moment weet je dat je er een half jaar hoopt te gaan wonen. Een onbekend land, onbekende mensen en een onbekende cultuur. Waar ga ik aan beginnen?
Nadat ik diverse jaren heb gewerkt op een schippersinternaat en in het onderwijs, besloot ik om te informeren naar de functie van onderwijsondersteuner in Albanië. Na verschillende momenten en gesprekken was het duidelijk; je mag naar Albanië. Bijna alles onbekend, maar gelukkig is het onderwijs (deels) hetzelfde. Daarnaast hoop ik van dichtbij iets van het zendingswerk mee te maken.
Ik mag lesgeven aan de zoon van een gezin wat voor ZGG in Durrës werkzaam is. De eerste weken denk ik dat het vooral andersom is; hij mag mij wegwijs maken in de wereld van de Albanezen. Hoe kan ik ze begroeten? Wat is ‘normaal’ of wat niet?
Ik hoop dat het wonen en werken in de havenstad Durrës na een half jaar allemaal wat bekender is.
De komende tijd zal ik hier regelmatig wat ervaringen delen en/of foto’s laten zien.
Te fala shumë,
Ellen Maljaars
*Hij heet Idashur (Albanees voor ‘liefje’). Hij kwam gezellig naast me liggen en hoewel ik absoluut niet hou van katten, voelde ik me met deze Albanese kat verbonden. Ik heb hem zelfs geaaid. Toen kwam hij nog dichterbij. Deze taalbarrière was overbrugd.
Het ene moment is Albanië een land waar je (bijna) nooit van hebt gehoord en het volgende moment weet je dat je er een half jaar hoopt te gaan wonen. Een onbekend land, onbekende mensen en een onbekende cultuur. Waar ga ik aan beginnen?
Nadat ik diverse jaren heb gewerkt op een schippersinternaat en in het onderwijs, besloot ik om te informeren naar de functie van onderwijsondersteuner in Albanië. Na verschillende momenten en gesprekken was het duidelijk; je mag naar Albanië. Bijna alles onbekend, maar gelukkig is het onderwijs (deels) hetzelfde. Daarnaast hoop ik van dichtbij iets van het zendingswerk mee te maken.
Ik mag lesgeven aan de zoon van een gezin wat voor ZGG in Durrës werkzaam is. De eerste weken denk ik dat het vooral andersom is; hij mag mij wegwijs maken in de wereld van de Albanezen. Hoe kan ik ze begroeten? Wat is ‘normaal’ of wat niet?
Ik hoop dat het wonen en werken in de havenstad Durrës na een half jaar allemaal wat bekender is.
De komende tijd zal ik hier regelmatig wat ervaringen delen en/of foto’s laten zien.
Te fala shumë,
Ellen Maljaars
*Hij heet Idashur (Albanees voor ‘liefje’). Hij kwam gezellig naast me liggen en hoewel ik absoluut niet hou van katten, voelde ik me met deze Albanese kat verbonden. Ik heb hem zelfs geaaid. Toen kwam hij nog dichterbij. Deze taalbarrière was overbrugd.
-
15 Oktober 2019 - 00:17
A, Van ,,Dijk_Mol .:
Dag Ellen, ik ben de oma van Maurits, de moeder van Janneke, wat een gezellig reisverslag ben je aan het schrijven, Janneke tipte ons vanavond en ik ben ze gelijk gaan lezen. Ontzettend leuk om zo jouw ervaringen te lezen, en ook hoe Monica en Maurits bezig zijn elke dag.
Ik ben nu al benieuwd naar je volgende verhaal.
Hartelijke groet van oma Van Dijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
